Konstytucja 3 Maja
3 Maja 1791 roku Sejm Wielki uchwalił pierwszą w nowożytnej Europie, a drugą na świecie po amerykańskiej, konstytucję. Corocznie upamiętnialiśmy to wielkie wydarzenie w naszej szkole. W związku z panującą epidemią, tradycyjne świętowanie tego dnia przez naszą społeczność szkolną nie jest możliwe. Czas spędzony w domu niech skłoni nas wszystkich do refleksji nad tym, czym jest WOLNOŚĆ, PATRIOTYZM, OJCZYZNA.
Pomimo, że dokument został podpisany 230 lat temu, nadal niesie wiele uniwersalnych przesłań i jest wzorem konsensusu między zwaśnionymi politycznymi stronami. Jej twórcy wykazali się wyobraźnią oraz długofalowym myśleniem i działaniem dla dobra kraju. Konstytucja 3 Maja była silnym impulsem pobudzającym społeczną świadomość potrzeby zmian w funkcjonowania państwa, dawała też nadzieję na reformy. Konstytucja była cywilizacyjnym osiągnięciem obywateli Rzeczpospolitej Obojga Narodów, ważną kartą wspólnej historii Polski i Litwy. Stała się też wzorem dla innych państw.
Dzień trzeciego maja, jako rocznica Konstytucji 1791 r., ustanawia się w całej Rzeczypospolitej Polskiej, jako uroczyste święto po wieczne czasy” – postanowił Sejm Ustawodawczy II Rzeczypospolitej w kwietniu 1919 r., a więc już w pierwszych miesiącach po odzyskaniu niepodległości. Dobitnie świadczy to o znaczeniu aktu przyjętego przez Sejm Wielki 230 lat temu dla tożsamości ustrojowej wolnej Polski.
Konstytucja 3 maja była pierwszą w nowożytnej Europie i drugą na świecie – po amerykańskiej. Państwo polskie, coraz słabsze, nękane już wówczas działaniami zaborców, miało na nowo dołączyć do grona nowoczesnych, sprawnie zarządzanych organizmów państwowych. Konstytucja zmieniła ustrój państwa z monarchii elekcyjnej na monarchię dziedziczną, wprowadziła będący dziś ogólnoświatowym standardem konstytucyjnym trójpodział władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Ograniczyła też znacząco demokrację szlachecką, zrównała w prawach politycznych mieszczan i szlachtę a chłopom zapewniła ochronę państwa.
Pod zaborami i w okresie okupacji niemieckiej Polacy obchodzili majowe święto w warunkach konspiracji, pod groźbą utraty wolności a nawet życia. Majowe święto uroczyście obchodzono przez cały okres II Rzeczypospolitej. Władze komunistyczne marginalizowały znaczenie rocznicy uchwalenia konstytucji, 3 maja przestał być świętem. Próby manifestacji patriotycznych podejmowanych tego dnia przez działaczy opozycji demokratycznej były tłumione przez milicję. Sejm X kadencji, już w czasach III Rzeczypospolitej, w formie ustawy zdecydował o przywróceniu temu dniu świątecznego charakteru.
Od 1990 r. Polacy ponownie mogą swobodnie radować się świętem narodowym.